Słynący łaskami wizerunek Matki Boskiej Hodyszewskiej został namalowany techniką olejną na trzech sklejonych deskach o wymiarach 96,8 x 82,5 cm. Przedstawiona została na nim Maryja, której postać jest lekko zwrócona w prawo. Na jej lewym lewym ręku spoczywa Jezus nieco zwrócony ku Matce, który w lewej dłoni trzyma zamkniętą księgę, podczas gdy prawą unosi w geście błogosławieństwa. Palce obu bosych stóp Chrystusa, ułożonych obok siebie i skierowanych prostopadle do dolnej krawędzi obrazu, są widoczne spod szat. Matka i Syn lekko pochylają się ku sobie. Jasne karnacje postaci podkreśla lekkie zaróżowienie policzków. Spojrzenie Maryi kieruje się wprost na patrzących na nią wiernych. Owalne oblicze Chrystusa okalają ciemne włosy zakrywające uszy. Jezus na obrazie ma wysokie czoło, długi, prosty nos, ciemne oczy, których spojrzenie skierowane jest wprost przed siebie i niewielkie usta. To wszystko nadaje jego twarzy wyrazu szlachetności i łagodnego smutku. Obie postacie noszą wysokie korony, przy czym otwartą koronę Jezusa wieńczy krzyż grecki. Warto zwrócić uwagę na odcień karnacji – jasny i chłodny, z łagodnym zaróżowieniem policzków, odmienny niż oblicza Świętych z wizerunków powstających w kręgu tradycji bizantyjskiej. Dzieło jest datowane na ok. 1630 roku.
Cały obraz okrywa wykonana w złoconym drewnie sukienka, odsłaniająca tylko twarze i dłonie postaci oraz stopy Jezusa. Na sukience nieznany autor odtworzył szaty Matki i Syna, ozdobione ornamentem wici i kwiatów. Do 1977 roku obraz – poza obliczami, dłońmi i stopami Chrystusa – zasłaniały wota, przytwierdzone bezpośrednio do sukienki. Zostały one usunięte w czasie konserwacji. Na obraz nałożono korony papieskie w 1980 roku.